Maju w tym celu jest możliwość zrobienia sondy tutaj ludzie mogliby wypowiadać się szerzej, ale można chyba zrobić coś na zasadzie pytania i możliwych odpowiedzi -tak dla statystyk.

DIEGO:) zgadzam się z tobą zupełnie. Staraliśmy się przekonać do tego pewną osobę na DA (ona twierdzi, że Bóg może zsyłać cierpienie). nie jestem pewna czy nam się udało.

pozdrawiam

ja jednak nie zadowolę się Waszym oczywistym stwierdzeniem, ze jest tak a nie inaczej. Poproszę o konkrety - dlaczego uważacie, ze nie zsyła?

I jeszcze jeden fragmencik

"Cierpienie samo w sobie nie ma sensu, jest destrukcyjne. Usiłujemy odnaleźć lub nadać mu jakiś sens. Życie w cierpieniu pozbawionym sensu wydaje się niewarte przeżycia. Człowiek wierzący szuka religijnego sensu cierpienia. Bardzo trudny do odkrycia sens jest często w tym, że człowiek zmiażdżony cierpieniem „przebija się” do głębszej duchowo formy własnego istnienia. Cierpienie mija, ale to, co się przecierpiało, pozostawia ślad. Coś się w człowieku wskutek cierpienia może zmienić i wykrystalizować. Staje się on wówczas mniej egoistyczny, bardziej wrażliwy na drugich. Potem, z perspektywy czasu, może powiedzieć: to przyjęte i duchowo rozświetlone cierpienie miało sens. Kto potrafi odnaleźć wewnętrzne światło i rozświetlić swoje cierpienie, łatwiej zdoła przejść przez „cienistą dolinę” i nadal trwać godnie przy życiu. Ale do tego trzeba wielkiej siły ducha, wiary, nadziei i dobrych ludzi dookoła.

Ale jaki sens ma cierpienie, które zniszczyło kogoś całkowicie? Ktoś powie: było karą dla grzesznych ludzi. Zbyt często nadużywamy tego sposobu myślenia czyniąc z Boga wielką instancję karzącą. (!!!) Wobec tajemnicy zła i cierpienia stajemy często bezradni. Istnienie ukrzyżowane jest najtrudniejszą formą istnienia. Samo w sobie, jako istnienie pomniejszone i zdegradowane, jest ustawicznym wołaniem o ocalenie — tym, co tradycja Wschodu nazywa epiklezą, przyzywaniem Boga. Epikleza ludzi cierpiących jest najgłośniejszym wołaniem do Boga z powierzchni naszej Ziemi, „ojczyzny ludzi”."

(cały tekst: http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TD … ewicz.html)

Warto też przeczytać: http://www.geocities.com/zbawienie_i_wi … ienie.html

No to masz trochę lekturki
Mam nadzieję, że to trochę wyjaśniło, jeśli nie to rzuć jakiś kontrprzykład

pozdrawiam

O widze że udało się!!! Temat wszedł na forum

Ja jedank nie podzielam zadania ogólu. Uważam że Bóg zsyła cierpienie a nie tylko do niego dopuszcza.
Gdyby nie cierpienie nie isniałobuy szczęcie. Nie było by kontrastu między tymi dwoma zjawiskami. Poza tym chociażby przykład Hioba, tak teraz penie Dagmaro i Dario myślicie sobie że to własnie było dopuszczenie do cierpienia,  to nie było dopuszczenie ale zesłanie. Nie możemy tez dopuścić do nadinterpretacji Biblii ale mimo wszystko uważam że to własnie Bóg zsyła nam cierpienie m.in. po to by docenić jego brak

swiadomym wyborem O.K. ale samo nie powstało!!! Zło zostało stworzone....i teraz zaczyna sie kolejny problem skąd pochodzi zło?? jest to trudny temat bo wszystko co stworzył Bóg było dobre ale z drugiej strony Bóg est jedynym kreatorem naszego świata więc myślę że musielibyśmy oddzielić zło od cierpienia i rozpatrzyc je osobno.
2)Znów trzeba byłoby powrócić do powstania i okolicznosci zaistnienia cierpienia. Ale równocześnie wiemy że Bó działa przez innych ludzi i czasem poświęca ludzkie isntnienie dla dobra innych tak może być z chorymi i osieroconymi. Rozumiem że takie pojmowania cieprpienia jest trudne do przyjęcia! Trudno jest żyć z taką swiadomościa.
Ale patrząc z dystansu i wszystko rozważając życie ludzkie nie ma sensu cały czas walczymy z przeciwnościami staramy sie reproddukujemy ale po co by podtrzymać gatunek ktoś odpowie ja znów zapytam ale po co? By Bóg miał co robić ciągnąc za sznureczki do których niezależnie od naszej woli jesteśmy przypięci...(sorry że tak egzystencjonalnie)!(?).

Patrząc na żywy rozwój dyskusji muszę się przyłączyć. Rozwinąć nieco temat.

Oczywiście o cierpieniu i tym skąd ono pochodzi , można by napisać doktorat ale można chociaż spróbować odpowiedzieć na pytanie w kilku zdaniach no nie.
Przez cierpienie rozumiemy to wszystko, co jest w sposób przykry odczuwane przez psychikę zwierzęcia i człowieka. Tak mówił ks. W. Granat ,taki słynny filozof. Należy więc do niego zaliczyć wszelki ból, spowodowany jakąkolwiek chorobą cielesną czy śmiercią.
„ Czy jeszcze możemy wierzyć w dobroć i mądrość Bożą? Wszak sam już widok nędzy tego świata działa na nas przygnębiająco. Cóż dopiero, kiedy nas samych okrutny los dotknie…bywają cierpienia tak straszne i tak pozornie bezcelowe, że się człowiek załamuje i w mrok obłędu popada…” Tak czytamy w Filozofii Miłości Sawickiego.
Ludzkość od samego początku szukała jakiegoś sensu w cierpieniu ,wystarczy prześledzić Stary Testament albo przebiec myślą główniejsze  systemy filozoficzne.
Wynika z nich jasno że przypisywanie Bogu stworzenia cierpień jest błędem, gdyż po pierwsze , byłoby to sprzeczne z jego dobrocią , a po drugie, choć tak dotkliwe przez nas odczuwane, są tylko brakiem dobra. Cierpienie w porządku natury jest jednak chciane Przez Boga , ale tylko w porządku natury- jako czynnik rozwoju życia; wszystko bowiem, co żyje w materii, podlega cierpieniu i śmierci. Człowiek podniesiony przez Boga do stanu nadprzyrodzonego miał być wolny od cierpienia; dlaczego jednak i on jemu podlega, tłumaczy Objawienie, mianowicie nauka o grzechu pierworodnym.

A teraz troszeczkę pesymizmu

Najdokładniejsze studium ludzkiego cierpienia zaprezentowali egzystencjaliści, a wśród nich głownie Jean-Paul Sartre i Martin Heidegger. To zrozumiałe zważywszy, że przyszło im żyć i działać w pierwszej połowie XX wieku. W utworach Byt i nicość, Mdłości, Diabeł i Pan Bóg Sartre buntuje się przeciwko istnieniu zła i bólu, interpretuje życie ludzkie jako absurd, bezsensowne cierpienie. Z kolei Heidegger ukazuje samotność człowieka na którą nie ma lekarstwa wg niego ludzka egzystencja jest skończona, pełna udręki i bardzo niepewna. Tak wygląda istnienie człowieka bez Boga.
Z kolei cierpieniem  niewinnych zajmował się min. Dostojewski w Braciach Karamazow ale w tej powieści odnosi się już do Boga i cierpienia, zadawał pytanie jak pogodzić istnienie Boga Stwórcy z istniejącym na świecie bezmiarem cierpienia. Ostatecznie gdyby nie zagadka jaką jest sam Bóg, nie byłoby zagadki istnienia cierpienia.
Konkludując cierpienie ludzkie jest w dużym stopniu tajemnicą, albowiem samą tajemnicą jest samo życie.:)Ale jest również prawdą, że zawiera ono wielkie wartości humanistyczne, przyczynia się do rozwoju i dojrzewania osoby, do pełniejszej doskonałości istnienia. A zapytajmy się siebie czy Bóg nie pragnie abyśmy dążyli do doskonałości? Cierpienia nie da się wytłumaczyć do końca , niestety.
  Wszyscy wiemy że Bóg jest Miłością prawda. Chyba się ze mną zgodzicie:)
A teraz pytanko czy kiedyś kochaliście kogoś? Jeżeli nie to jesteście zwolnieni z odpowiedzi:) a jeżeli tak to powiedzcie czy chcielibyście aby osoba którą kochacie cierpiała, a właściwie czy świadomie spowodowalibyście jej cierpienie mając na celu jakąś własną radość tym spowodowaną. Oczywiście to porównanie jest nieudolne ponieważ my jesteśmy istotami skończonymi a Bóg jest po prostu Doskonałością. Ale tak po ludzku rozumując, Bo przecież jesteśmy stworzeni na Jego obraz, chyba sami wolelibyśmy cierpieć prawda:) (Chrystus). Jedno jest pewne cierpienia nie da się oddzielić od życia po tym co zrobili Adaś i Ewcia

pozdrawiam forumowiczów

Aż sie prosi żeby powiedzieć "i właśnie w tym tkwi problem". Ale mi się wydaję że cierpienie i zło(to drugie wg. mnie pohodzi od Szatana) sa dwiema różnymi istotami sprawy, jednakże mogą mieć podobne skutki...... "Venitas venitatum et omnia venitas" <- sorka musiałem ale wg mnie (w teraxniejszym stanie umysłu) sprawdza sie doskonale